Tussentijds dividend vs. interimdividend: wat is het verschil en wie beslist?

De definitie van een dividend is als volgt: een dividend is de uitkering van (het geheel of een deel van) de winst van een vennootschap, aan de aandeelhouder(s) van die vennootschap. Bij het afsluiten van het boekjaar beslist de gewone algemene vergadering (max. 6 maanden na afsluiting van het boekjaar) over de bestemming van het resultaat: uitkering, reservevorming of overdracht naar een volgend boekjaar. Deze jaarlijkse gewone algemene vergadering, waar ook de jaarrekening wordt goedgekeurd, vormt voor velen het meest logische moment om dividenden uit te keren.

Maar wat als er eerder in het jaar een cashbehoefte speelt bij de aandeelhouders, of als een tussentijdse winstverdeling wenselijk is? Naast deze ‘klassieke’ dividenduitkering bestaan er ook vormen die zich situeren buiten de jaarvergadering: het tussentijds dividend en het interimdividend. Beide zijn wettelijk toegestaan, maar verschillen wezenlijk in aanpak, bevoegdheid en oorsprong van middelen. In wat volgt gaan we hier kort op in.

Hoewel ‘interim’ en ‘tussentijds’ geregeld als synoniemen voor elkaar worden gebruikt, is er een duidelijk en fundamenteel onderscheid tussen een tussentijds dividend en interimdividend. Het verschil zit zowel in het beslissingsbevoegde orgaan als in de balansposten die uitgekeerd mogen worden. We nemen beide types dividenden hieronder kort onder de loep.

Wat is een tussentijds dividend?

Een tussentijds dividend betreft een uitkering die plaatsvindt ná goedkeuring van een jaarrekening, maar vóór de volgende gewone algemene vergadering. Het gaat om beschikbare reserves of overgedragen winst van een reeds afgesloten boekjaar, die op basis van de laatst goedgekeurde jaarrekening uitkeerbaar zijn. Eenvoudig gezegd: er wordt geld gehaald uit een boekjaar dat reeds werd afgesloten.De beslissing ligt bij de algemene vergadering en wordt altijd genomen via een bijzondere algemene vergadering.

Wat is een interimdividend?

Een interimdividend betreft een uitkering uit het lopende boekjaar, dus vóór de jaarrekening is afgesloten. Hier ligt de bevoegdheid bij het bestuursorgaan, op voorwaarde dat de statuten dit expliciet toestaan. Inhoudelijk mag het interimdividend enkel worden uitgekeerd uit de winst van het lopende boekjaar (al dan niet gecorrigeerd met overgedragen winst of verlies).

De wet zegt dat er geen onttrekking mag gebeuren aan de bestaande (beschikbare) reserves. Wat de wettelijke en onbeschikbare reserves betreft, bedoelt de wetgever dat er geen winst mag worden uitgekeerd die, op grond van de wet of de statuten na afsluiting van het boekjaar, aan deze reserves zal moeten worden toegevoegd.

Accountants zullen proactief hun rol opnemen bij dividenduitkering. Vooreerst zijn zij best geplaatst om boekhoudkundig in te schatten of een interimdividend dan wel een tussentijdse dividenduitkering de meest aangewezen keuze vormt. Vervolgens staan zij ook in voor een kwalitatieve begeleiding bij de opmaak van de noodzakelijke verslaggeving, dit met inbegrip van de uitvoering en rapportering rond de wettelijk vereiste uitkeringstesten.

De accountant helpt bovendien vaak ook bij het adviseren rond en uitvoeren van de fiscale plichtplegingen die met de gekozen uitkering gepaard gaan. Dus hoewel de keuze voor een dividenduitkering uiteindelijk bij de aandeelhouders of het bestuursorgaan ligt, vervult de accountant een centrale rol in het proces.

Het Wetboek van vennootschappen en verenigingen vereist bij een BV dat een balanstest én liquiditeitstest wordt uitgevoerd bij álle dividenduitkeringen. Dit geldt dus ook voor tussentijdse dividenden of interimdividenden.

• De balanstest: geen uitkering mag gebeuren indien het nettoactief van de vennootschap negatief is of ten gevolge daarvan negatief zou worden.
• De liquiditeitstest: de liquiditeitstest vraagt dat het bestuursorgaan in redelijkheid oordeelt (en bewijst) dat de vennootschap gedurende minstens twaalf maanden na de uitkering haar opeisbare schulden zal kunnen blijven betalen.

Het niet of onvoldoende uitvoeren en documenteren van deze uitkeringstesten, kan o.m. leiden tot terugvordering van de uitbetaalde gelden, maar ook tot hoofdelijke aansprakelijkheid van het bestuursorgaan voor de door de vennootschap en door derden geleden schade. Om dit te vermijden kunnen accountants dus een essentiële rol spelen als sparringpartner en adviesverlener.

Bij de bepaling van de dividendstrategie kijken accountants vaak verder dan het juridische kader. Het fiscaal verschil tussen een uitkering onder het VVPRbis-regime (15% roerende voorheffing, strikte voorwaarden zijn van toepassing) of via een liquidatiereserve (bekijk de nieuwste regels rond liquidatiereserves hier) blijft relevant, afhankelijk van de situatie van de cliënt.

De keuze voor een uitkering via een interimdividend of tussentijds dividend beïnvloedt ook de mogelijke toepassing van deze optimalisatietechnieken. Niet elke uitkering is automatisch VVPRbis-geschikt en controle van de voorwaarden blijft essentieel. Ook hier geldt dus: een correcte documentatie en transparante afstemming zijn belangrijker dan ooit.

Instaclause biedt accountants digitale ondersteuning bij het opstellen van alle juridische documenten die komen kijken bij dividenduitkeringen - ongeacht of het nu gaat om een tussentijds dividend, een interimdividend of een gewone winstverdeling.

Van het controleren van de toepassingsvoorwaarden of het meedenken over alle nodige stappen en vermeldingen tot de opmaak van de verslaggeving van de betrokken organen, met inbegrip (waar nodig) van de verslaggeving rond uitkeringstesten: Instaclause levert binnen enkele minuten een gepersonaliseerd resultaat, klaar om toe te voegen aan het dossier. Zo bespaar je tijd, beperk je risico’s én behoud je de controle over elk detail. Ontdek wat Instaclause voor jou kan betekenen.